Mama 2.0
Bijna 2 jaar na mijn vorige blog is er dan toch weer eentje. Een blog. Een hele echte, van mijn hand.
Waarom zo'n lange stilte? Niet omdat ik niet wilde bloggen. Met name 's nachts heb ik vele blogs geschreven in mijn hoofd. Geen letter daarvan is op het (digitale) papier gezet. Ik heb ze allemaal in mijn hoofd opgeslagen, sommige weer gewist, anderen vergeten dat ze er waren.
De reden dat ze niet zijn opgeschreven heeft eigenlijk alles te maken met het feit dat er veel te veel in mijn hoofd zat. Niet alleen maar blogs, maar ook stress, drukte, vermoeidheid en zorgen. Uiteraard ook plezier, gezonde spanningen en enthousiasme. Kortom, hoofd, hart en handen konden niet meer samenwerken. Te veel om over na te denken, te veel om voor te zorgen en te veel te doen. En dan ga je strepen. Bewust of onbewust. In dit geval eigenlijk onbewust omdat ik bloggen erg leuk vind maar ik er gewoon de rust en tijd niet voor vond. En dat... dat, ja dát gaan we nu dus anders doen!
Want mama 2.0 is geboren. Mama 2.0 heeft namelijk een nieuwe baan. Sommige mensen zouden zeggen; ze is werkeloos. Mogen ze zeggen. Maar ik zie het anders. Ik ben namelijk fulltime mama geworden! En ja, ik had ooit de leukste baan ter wereld (zie één van mijn vorige blogs). En nee, het was geen makkelijke beslissing om te stoppen. En nee, de manier waarop was ook ronduit eh... kut. Sorry voor de bewoording, ik kon geen treffender woord vinden! Maar oh wat ben ik blij dat ik nu fulltima mama mag zijn! Ik geniet zo veel meer van mijn kinderen, ik geniet zo veel meer van het dagelijks leven, ik geniet van het feit dat ik de was nu wél weggewerkt krijg in plaats van dat deze zich als een soort himalaya opstapelt op mijn overloop. Ik ben er achter gekomen dat ik jarenlang veel te veel kleren heb gekocht voor iedereen. De kasten waren geregeld leeg als ik naast mijn baan als mama ook nog eens 3 of 4 dagen buiten de deur werkte. Nu liggen de kleren torenhoog in de kasten. Nou ja, das ook weer wat overdreven, maar zo voelt het voor mij als ik de stapels aanschouw. Het is ook heerlijk om een pasta te maken met saus van verse ingrediënten (ook al resulteerde dat laatst in een pasta waarbij de vlammen uit onze oren sloegen) in plaats van uit een pakje of een potje. Allemaal dingen waar nu meer tijd voor is dan voorheen.
Een keerzijde van de medaille leek het geïsoleerd raken doordat ik niet meer werk en we op een boerderij wonen en dus geen buren hebben en dus ook niet zo snel bij de buuf even een bakje gaan doen. Maar het tegendeel lijkt voorlopig waar. De mensen waar ik waardevol contact mee had op mijn werk blijven waardevol. Die mensen zie ik minder intensief, maar wonen nog steeds in mijn hartje. Daarnaast heb ik ook weer nieuwe mensen leren kennen doordat ik meer tijd heb. Niet alleen voor mijn kinderen, maar dus ook voor mijzelf. Zo ben ik laatst op een soort cursus geweest in de Vogezen. Een prachtige "kracht en transformatie - week" om terug te keren naar mezelf. Mijn eigen ik. Ik heb daar zoveel geleerd, gezien en fantastische, mooie en lieve mensen leren kennen die ik zelfs al vrienden durf te noemen! De kracht en transformatie heeft mij veranderd. Ik ben oprecht een ander mens geworden. Ik ben me nu veel meer bewust van mijn hoogsensitiviteit en kan daar wat mee. En ik mag dat ook nog eens delen met anderen die het begrijpen. En ik ga er óók nog eens gevolg aan geven met een vervolgcurus. Ik ben een dankbaar mens. Met fantastische vrienden! En zeker niet geïsoleerd.
In vorige blogs heb ik wel eens geschreven over hobbies. Ik was zoekende. En hopte van hot naar her.
Inmiddels heb ik mijn eigen paardje. Een schatje. Een tinker. Saar! En wat is ze leuk! Lief! Én mooi! Ik rij er af en toe mee. Samen met Bente die op haar pony achter me aan rijdt. Wat ben ik dan rijk! Ook een hobby heeft dus wortels gekregen. Daarnaast fok ik af en toe met mijn hondjes een nestje pups. Ook zo leuk om te doen. Iets wat bij mij past! En waar ik ook nog een zakcentje mee verdien. Leuk om af en toe even te shoppen met mijn inmiddels grote meiden en lekker geld uit te geven aan jassen, schoenen, truitjes en andere meidendingen. Wat worden ze al groot en stoer die chickies. Met hun eigen karakters. In een volgend blog vast weer meer over hen.
Kortom, tijden zijn veranderd, mijn leven is veranderd, ik ben veranderd. Tijd voor mama 2.0 en daarmee hopelijk ook meer tijd voor blogs.
Keep in touch!