Weekendje weg
Afgelopen weekend was het zover. Deze mama ging met kinderen een weekendje weg. Zonder papa. Een behoorlijke onderneming.
Donderdagavond kregen we nog vrij onverwacht visite. Of nou ja, we... ik... Jannes had namelijk nog onverwachter dan de visite, ineens andere druktes. Daardoor zat ik een avond met een ouder stel, op behoorlijke leeftijd kan ik wel zeggen aan de thee en beschuit met muisjes. Het was namelijk nog een laat kraambezoek voor Sep. Oh lieve mensen hoor, maar praten die mensen, poeh poeh poeh. Geen speld tussen te krijgen. En dan op zijn zeeuws, wat ik inmiddels redelijk versta, maar ik behriep nog lang nie alles! Een avondje focussen dus. Ze hadden wel heel lief nog kadootjes mee. Een setje tweedehands kleren voor de meiden, maatje 146. Dus die passen ze wel over, pak hem beet, een jaar of zes. Twee tweedehands playmobil poppetjes uit het jaar 19-noach en een (hiep hiep hoera!) zakcentje voor Sep zijn spaarpot. Rond half 11 vertrok het ouder echtpaar terug naar hun eigen stulpje en kon ik eindelijk beginnen met de eerste voorbereidingen voor mijn weekendje weg. Mensen die mij een beetje kennen weten dat ik een chaotica pur sang ben. Dat in combinatie met het late uur, mijn frustratie over het feit dat ik in mijn eentje de bejaardensoos heb moeten leiden (of misschien wel lijden), de meiden die wakker waren geworden en nogal over hun toeren waren én een kleine man die zin had in zijn dagelijkse douche, warme melk en zijn bed maakte dat ik als een een soort kip zonder kop rondliep. Jannes kwam inmiddels thuis en zag mij gefrustreerd heen en weer stuiteren en probeerde me tevergeefs te kalmeren. Hij droop maar af richting zijn bed wat mij nog gefrustreerder maakte. Zucht... Soms ben ik echt onuitstaanbaar!
Vrijdagochtend was een soort herhaling van de late avond er voor. Ik probeerde met twee tijdelijke ADHD-ers om me heen de spullen in te pakken. De meiden waren door het dolle. Ze hadden zo'n zin in het weekend dat ze onhoudbaar waren. Druk, oef... Vervelend, pffff... Ruzie, adem in... Huilen, adem uit... Ondertussen moest ik voor Jannes nog zuursel maken aangezien hij zaterdag kaas wilde gaan maken en de zuursel nog 24 uur moest staan. Uiteindelijk heb ik om 13.00 de deur van de zwijnenstal achter me dichtgetrokken en ben ik met de kids, die ik toen legitiem vast heb kunnen "binden" in hun stoeltje in de auto, vertrokken. We hebben na een tankbeurt en wat boodschapjes Bente haar vriendje en zijn mama opgehaald. Die gingen ook mee. Gezellig!
Bij aankomst op camping Droomgaard in Kaatsheuvel ramde ik eerst met de achterkant van de auto een picknickbankje. Oh oh... Gelukkig bleef het bankje ongedeerd en is er slechts een kleine kras op mijn kunststof bumper te zien van mijn dierbare bolide. Daarna hebben we in onze stacaravan aldaar onze bom aan spullen weer laten ontploffen. Binnen no time was het ook daar een huishouden van Jan Steen. Loslaten Marjolijn. Loslaten... Na de camping macaroni de kids nog even laten uitstuiteren in de speeltuin en ze in bed geslingerd. Natuurlijk konden ze alle 3 niet direct de slaap vatten maar uiteindelijk keerde de rust weer en konden ook wij gaan slapen. Rust!
Zaterdag was het jonge spul al weer vroeg wakkerrrrrr! Daardoor stonden we om iets over tien al op de stoep bij de Efteling met 3 stuiterballen die linea recta naar de sprookjesboom wilden. Na bijna 2,5 uur sprookjesbos (ik zeg even niets) kwamen we bij Droomvlucht aan. Daar hebben we bijna een uur moeten wachten voor 3 minuten lol. Het uur wachten was voor mijn meiden een drama. Jinte was inmiddels gewoon moe en Bente had weer zoveel last van haar beentjes dat ook zij niet meer wilde lopen. In de wachtrij mag je geen buggys of kinderwagens mee dus probeerde we de meiden om de beurt maar wat te tillen en te troosten. Bente haar vriendje van bijna 5 bleef dapper en stoer op zijn beentjes staan. Na de droomvlucht riepen de meisjes vrolijk in koor: NOG EEN KEER! Nou... als je het niet heel erg vind... Echt niet! Nog een uur in de wachtrij met twee huilende meisjes. Beter niet. De draaimolen had gelukkig geen wachtrij en daar konden de kindjes hun hartjes ophalen. Plezier ten top. En de cliche, als je kinderen genieten, geniet je zelf ook, ging weer helemaal op! Heerlijk! Natuurlijk wilde het grut nog in Monsieur Cannibale (de kookpotjes) en Carnaval Festival (ta ta ta ta ta ta ta tadadaaa). De dag vloog voorbij! Wat genoten we! Uiteindelijk besloten we ons bezoek met Ravelijn. De paardenshow. Vooral Bente heeft van A tot Z met ingehouden adem zitten kijken. Te gek!
Op de camping de inmiddels uitgeputte stuiterballen onder de douche gezet. Na de frietjes naar bed en slapen! De een sliep sneller dan de ander. Natuurlijk spookte een van mijn koters nog een paar uur door en natuurlijk voelde ik me daardoor weer opgelaten. En natuurlijk is dat onzin, maar loslaten is ook nu nog niet mijn sterkste kant.
Zondag hebben we het grut nog lekker laten plonzen in het camping zwembad. Na de meest bijzondere lunch ooit, waarbij we de restjes op hebben gemaakt van het weekend, bestaande uit eierkoeken, kaas, auguruken, druiven en m&m's vertrokken we weer richting huis. Het was een héérlijk weekend! Absoluut! Maar... lang leve structuur!
Home Sweet Home!