Het GROTE loslaten.
Ja, nog maar eentje dan vandaag. Om er effe lekker in te komen. Ik wil even toelichten waarom er in mijn slagzin, onder de naam van mijn website staat; over kinderen, koeien, mama zijn, multitasken, geven, nemen en (en daar komt 'ie) LOSLATEN.
Het GROTE loslaten!
Ik ben best wel een controlfreak. Wil het liefst de touwtjes in handen houden. Wil alles zelf doen. En met alles bedoel ik ook eigenlijk echt alles. De kinderen uit bed halen, ze aankleden, de was, boodschappen, eten koken, de keuken opruimen, de vaatwasser uitruimen, de kinderen in bad stoppen, de kinderen naar bed brengen, de administratie, opruimen, de auto wassen, tuinieren, lampen vervangen, de koeien verzorgen, de honden uitlaten, en nog véél meer. Ik zou het liefst ook nog bepalen met welk speelgoed mijn kinderen spelen, wat ze kijken op televisie, wanneer ze lief en stout mogen zijn, en wie ze wel en niet aardig vinden. Maar zo werkt het niet... Waarom wil ik alles zelf doen? Nou omdat ik me het prettigst voel in een huis waarin het netjes is, waar de spullen op hun eigen plek staan, waar de kastjes vol staan met dingen die ik lekker vind, waar de witte was niet tussen de spijkerbroeken beland, waar de kinderen er bij lopen zoals ik ze leuk vind om te zien, waar de auto glimmend voor de deur staat, waar het gras er netjes bij staat, waar de honden niet op het speelgoed van de kinderen liggen te kauwen in de tuin, waar mijn (b)engeltjes lief en charmant zijn, waaruit blijkt dat ik een keurige opvoeder ben en ga zo nog maar even door. Het echte leven is anders. Heel anders.
In de praktijk blijkt namelijk dat ik veel te weinig tijd en energie heb om alles zelf te doen. Ik ben nu eenmaal niet gezegend met een onuitputtelijke bron van energie. Bij mij is die "beperkt". En daarom moet ik dingen loslaten. Loslaten dat ik het niet allemaal zelf kan doen. Loslaten dat mijn huis soms meer lijkt op een zwijnenstal dan op een keurig stulpje. Loslaten dat de koeien niet altijd in een geveegde en fris opgestrooide stal staan (die beesten schijten nou eenmaal in hun eigen bed, kan ik ook niets aan doen). Loslaten dat mijn lief mijn (of eigenlijk onze) koets ook gebruikt als kruiwagen. Loslaten dat mijn kinderen er soms bij lopen alsof ze net uit bed zijn, ook al is het einde van de middag. Loslaten dat ik niet iedere dag een uur met mijn honden naar het strand kan. Loslaten dat er wel eens speelgoed aan flarden wordt gescheurd door de honden. Loslaten dat mijn kinderen niet altijd keurig antwoorden, gedag zeggen en een hand geven. Loslaten... Ik ben er slecht in. Heel slecht!
Maar goed, ik heb mezelf iets voorgenomen, ik ga een hobby zoeken, weet u nog. En ik vrees dat ik om die hobby te kunnen beoefenen nog meer zal moeten loslaten. Hoe ga ik dat in vredesnaam doen? Goeie vraag. Daar zal ik nog eens diep, heel diep over moeten nadenken.