De waarheid is zacht
Vandaag. 7.00. De wekker... AAARGH! Kak wekker! Ik doezelde net een beetje weg.
Mijn spoken (zie vorig blog) hebben vannacht een spook estafette gehouden. Spook 1 heeft me van "grote-mensen-bedtijd" tot half 3 wakker gehouden. Ze wilde niet slapen en is bij me in bed gekropen. Nou vooruit dan maar weer. Kom maar even bij me liggen dan. Das gezellig. Wist u dat spoken kunnen zingen? Toen spook 1 eindelijk om half 3 in haar eigen bed lag begon spook 2. Spook 2 was om onverklaarbare reden wakker en wilde niet meer slapen. Dus heb ik een poosje bij spook 2 in bed gelegen en hebben we zachtjes gepraat tot spook 2 gekalmeerd was en ik weer terug kon naar mijn eigen mandje. Het was inmiddels half 4. En daar kwam spook 3 om de hoek. Nogal vroeg voor zijn doen. Maar kom maar door, ik ben nu toch wakker. Spook 3 heeft zijn eerste verkoudheid te pakken en heeft daardoor nogal wat moeite met drinken. Zodoende in plaats van een kwartiertje wel een uur aan het drinken, op adem komen, huilen, boeren, weer drinken, weer op adem komen, enz enz. Om half 5 liep ik op mijn tenen, en met mijn oogleden op mijn knieën weer richting mijn bed. Gelukkig was Klaas Vaak nog in de buurt (ik denk dat hij onderweg naar huis toevallig nog langs ons huis kwam) want hij strooide nog even rijkelijk met zand. Waarschijnlijk het laatste restje. Ik lag binnen no time Knock Out! Maar Spook 3 had toch om half 7 wéér zin in wat... Kom dan maar even bij me in bed liggen hoor. Ik ga niet weer in een stoel zitten kou kleumen. Bovendien werkte Klaas Vaak zijn zand nog behoorlijk goed en besloot ik dus het nuttige met het aangename te combineren. Borstvoeding kan ook prima in bed. Dan kan ik nog even mijn ogen dicht houden.
De wekker dus... Ik druk hem uit en houd mijn ogen nog even dicht. Wat 1 x knipperen leek, bleek toch een half uur, heel gek. Ik schrok om half 8 wakker. Oh nee... Over een half uur staat de taxi voor Bente weer op de stoep. Ik spring uit bed, ren als een kip zonder kop (daar gaan we weer) door het huis, smeer brood, zoek alles bij elkaar, pluk Bente uit bed, stop haar vol met brinta, poets haar tanden, kam haar haren, kleed haar aan, fatsoeneer mezelf enigszins (wil ook niet in mijn badjas met een coupe de plumeau mijn kind uitzwaaien 's morgens) en dan blijkt de taxi, die normaal altijd op tijd is, of zelfs wat te vroeg, vandaag een kwartier te laat. Geeft mij de gelegenheid nog even met Bente op de bank te zitten en haar nog even te laten bekomen van dit geren en gevlieg op de vroege morgen. Ze heeft er net zo'n hekel aan als ik. Als Bente eenmaal in de taxibus zit ga ik terug naar binnen en pluk Jinte uit bed. Zelfde ritueel maar dan wat rustiger. Voor zover dat gaat, want Jinte is nou niet bepaald het ZEN-type. Eerder het Jochem Myjer type. Slapen is slapen en wakker is wakker. Daar zit niet zoveel tussenin. Ben ik het niet mee eens, maar Jinte heeft nu eenmaal de genen van haar vader in dat opzicht en niet van haar moeder. Gelukkig is ze wel liefjes vanmorgen. Ze kan een grote boef zijn, maar vanmorgen is ze echt zoet. We eten wat, we knuffelen wat, we hebben lol samen en we gaan samen nog even in het grote bed TV kijken. Althans zij kijkt en ik lig heerlijk nog even wat te dommelen. Sep ligt in zijn eigen bed uit te buiken van 2 voedingen kort op elkaar en die hoor ik dus niet. Wat een fijne ochtend! Na de fijne ochtend eet ik met Jinte een boterham. Ze knoeit weinig, drinkt haar melk zonder mokken en morsen op en ook nu is ze een engeltje. We gaan naar buiten. Ik doe wat dingetjes, als de was en veeg de stoep een beetje aan. Jinte speelt lekker in de zandbak. Sep ligt vredig in de kinderwagen te kijken naar de wolken. Ik loop naar binnen en zie mijn favoriete tijdschrift liggen. Ik heb hem vorige week al gekocht maar alleen nog maar de voorkant gelezen. Zou dit het moment zijn? Ik schenk een glas ijsthee in en neem dat mee naar buiten, samen met mijn tijdschrift. Ik zet de stoel in de zon en kan het bijna niet geloven. Ik zit in de zon, in de tuin, met een glas ijsthee te lezen in mijn favoriete tijdschrift. Kind 1 is op school. Kind 2 zit liefjes in de zandbak. Kind 3 ligt tevreden in de kinderwagen.
Als Bente uit school komt verwacht ik dat ik uit mijn relax modus zal moeten komen, mijn politie uniform weer aan kan trekken en kordaat zal moeten optreden. Niets is minder waar! Ze komt thuis, wil wat drinken en gaat net als zusje lief zitten spelen. Eerst even binnen. Dit omdat we eergister weer speelgoed hebben gewisseld van zolder. Het is weer even nieuw en dus leuk! Dan komt ze naar buiten en gaat haar befaamde grassoep koken. Er dreigt even ruzie om de soep, maar als ik zeg dat zusje dan maar eigen soep moet maken in een eigen emmertje, eh.... sorry pannetje, dan staan de twee chef de cuisines samen aan de rand van de zandbak met scheppen te roeren in hun eigen soep. En ik... ik lees nog steeds mijn tijdschrift. In het zonnetje.
's Avonds kook ik aardappeltjes, trek een pot wortels met doperwtjes open en bak vissticks. Jannes zit "in het stro" en is dus niet thuis. Ik moet alleen met de meiden eten. Niet mijn favoriete bezigheid. Bente is namelijk een gigantische miesmuizer. Ze staat bij ons wel bekend als "tante Kwansel". Ze is traag, lust maar weinig en eet niet meer dan een schriel muisje. Jinte is een dwarskopje en spuugt gerust haar eten uit en lacht er nog om ook als je er boos om wordt. Als je dus alleen met twee handenbindertjes aan tafel hebt en zelf niet beschikt over engelengeduld dan kun je je voorstellen dat het eten soms niet erg gezellig is bij ons. Begrijp me niet verkeerd hoor. Het eten is geen drama en als ze niet willen eten, dan eten ze maar niet. Ik word niet boos en ik dwing ze nooit, maar als ze moe en dwars zijn, dan zijn hun lontjes nog wel eens zo kort dat wanneer de bom ontploft je met twee brullende kids aan tafel zit. Niet goed voor de spijsvertering kan ik je wel zeggen. Maar vandaag... vandaag eten ze voorbeeldig hun bordjes leeg. En ook de kwark gaat er zonder mopperen in. We maken samen grapjes, we lachen, we eten en hebben plezier.
Vandaag was een heerlijke dag. De start beloofde niet veel goeds maar uiteindelijk bleek de waarheid vandaag zacht. Superzacht!